ناگفته هایی که در گلویم مانده...

اینجا زمین است،ساعت به وقت انسانیت خواب است...

دل عجب موجود سخت جانی است...!

هزار بار تنگ می شود...می شکند...می سوزد و میمیرد

ولی باز هم می تپد برای کسانی که دوستش دارند...

آدم هایی را دوست دارم...

همان کسانی که بوی ناب آدم می دهند...

آری باز هم یادم نمی رود که اینجا زمین است...

باز هم عجیب آدم هایش...

اینجا که گم می شوی به جای آنکه دنبالت بگردند...

 فراموشت می کنند !

آری چه رسم جالبی است...

محبتت را پای احتیاجت می گذارند...

صداقتت را برای سادگی ات...

سکوتت را پای نفهمی ات...

نگرانی ات را پای تنهایی ات...

و وفاداری ات را پای بی کسی ات...

و آنقدر تکرار می کنند تا خودت باورت می شود که...

تنهایی ... بی کس ...و... محتاج...

توی دلم به خودم می گم:

به سلامتی اونایی که درد دل همه رو گوش میدن اما معلوم نیست

خودشون کجا درد دل می کنن...

به سلامتی اونایی که تو اوج سختی و مشکلات به جای اینکه 

ترکمون کنن درکمون می کنن...

به سلامتی اونایی که تو دوستی ها کم نذاشتن ولی همیشه

کم برداشتن تا دوستشون کم نیاره...

ولی باز هم من از عمق وجودم خدایم را صدا کردم...

سه دسته از آدم ها را هیچگاه از یاد نبرید:

کسانی که در سختی ها یاری تان کردند

کسانی که در سختی ها رهایتان کردند

کسانی که در سختی ها گرفتارتان کردند

به کسانی که به شما حسودی می کنند 

احترام بگذارید...!؟

زیرا اینها کسانی هستند

که از صمیم قلب معتقدند

شما بهتر از آنان هستید

برای دانلود بر روی اسم آهنگ کلیک کنید.

حمیرا  (شب پرستاره)

هایده  (شب عشقه)